नमन योगिराय स्वामी दत्तात्रेया |गाईन वोविया संसारीच्या |
|१||
संसारीचें दुःख आठवलें मनीं |मागे नाना योनी भोगियेल्या |
|२||
भोगियेल्या परी नाहीं आठवण |दुःख तें कठीण विसरलों |
|३||
विसरलों राम चित्तीं दृढकाम |तेणें गुणें श्रम थोर जाला |
|४||
जालों कासावीस थोर गर्भवासीं |नको त्या दुःखासी सांगवेना |
|५||
सांगवेना शीण अत्यंत कठीण |रामा तुजवीण दुःख जालें |
|६||
दुःख जालें भारी मातेच्या उदरीं |नवमासवरि कोंडियेले |
|७||
कोंडियेलें मज अत्यंत सांकडीं |रामा कोण सोडी तुजवीण |
|८||
तुजविणें मज जाहलें बंधन |जठरीं शयन जननीचे |
|९||
जननीजठर संकोचित थोर |विष्ठा आणि मुत्र नाकीं तोंडीं |
|१०||
नाकीं तोंडीं जंत वांति आणि पित्त |निर्बुजलें चित्त वायो नाहीं |
|११||
वायो नाहीं तेथें वन्हीचा उबारा |तेणें या शरीरा दुःख होय |
|१२||
दुःख होय थोर सर्वांग आहाळे |तेणें गुणें पोळे अस्थिमांस |
|१३||
अस्थीचा पंजर शिरीं वेटाळिला |नाडीं गुंडाळिला मेदमांसें |
|१४||
मेदमांस कृमी कुश्चिळ कातडीं |गळती आंतडीं लवथवित |
|१५||
ऐसें अमंगळ अत्यंत कुश्चीळ |प्राण हा व्याकुळ होय दुःखें |
|१६||
दुःखें आला त्रास तेणें कोंडें श्वास |कोंडिलें उमस घेतां नये |
|१७||
नये नये येतां सर्वथा बाहेरी |ऐसिये दाथरी उकडीलें |
|१८||
उकडीतां प्राणी करी तळमळ |तंव जन्मकाळ आलें पुढें |
|१९||
आलें पुढें अंतकाळाचें संकट |कष्टांवरी कष्ट थोर जालें |
|२०||
थोर जाले कष्ट मातेच्या उदरीं |शिणलों श्रीहरी दास तुझा |
|२१||
दास्य मी करीन ऐसें होतें ध्यान |जन्मकाळीं प्राण गेला माझा |
|२२||
गेला माझा प्राण जालें विस्मरण |स्वामीचें चरण विसरलों |
|२३||
विसरलो सोहं मग म्हणे कोहं |जन्मकाळीं बहु दुःख जालें |
|२४||
दुःखें दुखवलो मग म्हणे आहा |जन म्हणे टाहा फोडियेला |
|२५||
फोडियेला टाहो पडतां भूमीवरी |दिवसेंदिवस हरी विसरलों |
|२६||
विसरलों बुद्धि स्वहिताची शुद्धि |अज्ञानाची वृद्धि होत आहे |
|२७||
होत आहे वृद्धी दृढ देहबुद्धि |तुज कृपानिधी अंतरलों |
|२८||
अंतरलों सुख तुज विसरतां |विषयो भोगितां दुःख जालें |
|२९||
दुःख जालें फार ऐसा हा संसार |पुढें षड्विकार उद्भवले |
|३०||
उद्भवले तेणें सुखदुःख कळे |प्राण हा आंदोळे दुःख होतां |
|३१||
दुःख होय देहीं माता नेणे कांहीं |मज वाचा नाहीं काय करूं |
|३२||
काय करूं दुःखें पोळे अभ्यंतर |मातेसी अंतर जाणवेना |
|३३||
जाणवेना माझें दुःख मी अज्ञान |मग मी रुदन करीं देवा |
|३४||
करीं देवा आतां माझी सोडवण |दुःख हें दारुण भोगवेना |
|३५||
भोगवेना दुःख संसारीचें आतां |धांवें बा अनंता पावें वेगीं |
|३६||
पावें वेगीं दास सोडवीं आपुले |लोभें वाहवलें मायजाळीं |
|३७||
मायाजाळीं दृढ जालें माझें माझें |रामा नाम तुझें आठवेना |
|३८||
आठवेना चित्तीं स्वहितांचें ज्ञान |मायबापीं लग्न केलें लोभें |
|३९||
लोभें लग्न केलें मानिली आवडी |पांईं वोली बेडी बंधनाची |
|४०||
बंधनाची बेडी प्रबळला काम |मग कैंचा राम आठवेल |
|४१||
आठवेना राम स्वामी त्रैलोक्याचा |जालों कुटुंबाचा भारवाही |
|४२||
भारवाही जालों रामा अंतरलों |बंधनीं पडिलों काय करूं |
|४३||
काय करूं मज कामाचें सांकडें |संसाराचें कोडें उगवेना |
|४४||
उगवेना मन आठवे कांचन |सर्वकाळ ध्यान प्रपंचाचें |
|४५||
प्रपंचाचें ध्यान लागलें मानसीं |चित्त अहर्निशी दुश्चंचळ |
|४६||
चंचळ मानस संसारउद्वेगें |क्षणक्षणा भंगें चित्तवृत्ती |
|४७||
वृत्ति कांता धन पाहे जनमान |इच्छेचे बंधन दृढावलें |
|४८||
दृढावलें वोझें प्रपंचाचें माथां |तेणें गुणें व्यथा थोर होय |
|४९||
थोर होय व्यथा तारुण्याच्या भरें |कामाचें काविरें आवरेना |
|५०||
आवरेना क्रोध तेणें होय खेद |वृत्तीचा उच्छेद करूं पाहे |
|५१||
करूं पाहे घात थोर पुढिलांचा |मार्ग स्वहिताचा अंतरलों |
|५२||
अंतरलों भक्ती ठाकेना विरक्ती |देवा तुझी प्राप्ती केवी घडे |
|५३||
केवी घडे प्राप्ती मज पतितासी |जाल्या पापरासी सांगों किती |
|५४||
सांगों किती दोष जाले लक्षकोटी |पुण्य माझे गांठी आडळेना |
|५५||
आडळेना पुण्य पापाचे डोंगर |करीतां संसार माझें माझें |
|५६||
माझी माता पिता माझें बंधुजन |पुत्र कांता धन सर्व माझें |
|५७||
सर्व माझें ऐसें मानिला भर्वसा |तुज जगदीशा विसरलों |
|५८||
विसरलों तुज वैभवाकरितां |शेखीं माता पिता राम जाली |
|५९||
राम जाली माता देखत देखतां |तर्‍ही म्हणे कांता पुत्र माझें |
|६०||
माझे पुत्र माझे स्वजन सोईरे |दृढ देहीं भरे अहंभाव |
|६१||
अहंभाव मनीं दुःख आच्छादुनी |वर्ततसे जनीं अभिमानें |
|६२||
अभिमान माथां वाहे कुटुंबाचा |अंतरीं सुखाचा लेश नाहीं |
|६३||
नाहीं नाहीं सुख संसारीं पाहातां |पुरे देवा आतां जन्म नको |
|६४||
नको नको आतां घालूं या संसारीं |पोळलों अंतरीं काय करूं |
|६५||
काय करूं माझें नेणती स्वहित |आपुलालें हित पाहतील |
|६६||
पाहतील हित वैभवाचीं सखीं |कोण्ही मज सेखीं कामा नये |
|६७||
कामा नये कोण्ही तुजविणें रामा |नेईं निजधामा माहियेरा |
|६८||
माहियेर माझें अंतरलें दूरी |लोभें दुराचारी गोवियेलें |
|६९||
गोवियेलें मज आपुलाल्या हिता |माझी कोण्ही चिंता केली नाहीं |
|७०||
केलि नाहीं चिंता लोभें गुंडाळिलें |पिळून घेतलें सर्व माझें |
|७१||
सर्व माझें गेलें जालों निःकारण |स्वामीचें चरण अंतरलों |
|७२||
अंतरलों देवा आयुष्य वेंचलें |अंतर पडिलें काय करूं |
|७३||
काय करूं आतां शरीर खंगलें |मज वोसंडिलें जिवलगीं |
|७४||
जिवलगीं मज वोसंडिलें देवा |काय करूं ठेवा प्रारब्धाचा |
|७५||
प्रारब्धाचा ठेवा प्रपंचीं रंगला |देहे ही खंगला वृद्धपणीं |
|७६||
वृद्धपणीं माझें चळलें शरीर |श्रवण बधीर नेत्र गेले |
|७७||
नेत्र गेलें मज पाहातां दिसेना |स्वयें उठवेना पाय गेले |
|७८||
पाय गेले तेणें दुःख होये भारीं |तेथेंचि बाहेरी जाववेना |
|७९||
जाववेना तेणें जालें अमंगळ |अत्यंत कुश्चीळ वांती पित्त |
|८०||
वांति पित्त जन देखोनि पळती |दुर्गंधीं गळती नवनाळीं |
|८१||
नवनाळीं वाहे दुर्गंधी न साहे |वांति होऊं पाहे देखतांची |
|८२||
देखती सकळ सुटले पाझर |मळमूत्रीं धर धरवेना |
|८३||
धरवेना तृषा क्षुधा आणि दिशा |पराधीन आशा प्रबळली |
|८४||
प्रबळली आशा जाली अनावर |चित्तीं तृष्णातुर सर्वकाळ |
|८५||
सर्वकाळ चित्तीं थोर लोलंगता |खायासी मागतां नेंदी कोण्ही |
|८६||
नेंदी कोण्ही कांहीं क्षीण जालों देहीं |जिवलगीं तेहीं वोसंडीलें |
|८७||
वोसंडीलें मज वैभव गेलियां |देहे खंगलीयां दुःख जालें |
|८८||
दुःख जालें थोर क्षुधा आवरेना |अन्नही जिरेना वांती होय |
|८९||
वांती होय तेणें निर्बुजे वासना |स्वादिष्ट चाववेना दांत गेले |
|९०||
दांत गेले तेणें जिव्हेची बोबडी |कंठ गडगडी बोलवेना |
|९१||
बोलवेना अंतकाळींच्या विपत्ती |सर्वही म्हणती मरेना कां |
|९२||
मरेना कां आतां कासया वांचला |देव विसरला नेणों यासी |
|९३||
नेणों याची नाहीं मर्यादा खुंटली |सकळां लागली चिंता मनीं |
|९४||
चिंता मनीं वाटे मृत्यूची सकळां |सर्वांसी कंटाळा आला थोर |
|९५||
आला थोर त्रास जिवलग बोलती |देवा याची माती उचलावी |
|९६||
उचलावी माती सर्वांचे अंतरीं |सुखाचीं सोईरीं दूरी ठेलीं |
|९७||
दूरी ठेली सर्व सुखाचीं चोरटीं |कोण्हीच सेवटीं सोडवीना |
|९८||
सोडवीना कोण्ही श्रीरामावांचूनि |संकटीं धांवणी राम करी |
|९९||
राम करीतसे दासांचा सांभाळ |भक्तांचा स्नेहाळ राम येक |
|१००||