जेथून निर्माण विद्या|तेथें विद्या ना अविद्या|
ऐक्यरूपे तया आद्या|नमन भावें||१||
जे निराकारी जन्मली|इच्छा कुमारी येकली|
जन्ममूळा प्रसवली|उभय भागीं||२||
जेथें अंग पंग हेत|ते माय नस्तां निवांत|
तया निवांताचा प्रांत|सद्गुरू स्वामी||३||
तयासी सर्वांगें नमन|तैसेचि संतसज्जन|
आतां आठऊं ध्यान|तया सर्वोत्तमाचें||४||
असंगासी जडे संग|आकाशी उमटे तरंग|
तरी च अभंगासी भंग|वर्णूं शके ||५||
परी अघटित चि साक्षपें|घडे स्वामीचेनि प्रतापें|
जैसा अयोध्येच्या नृपें|सिंधू पालाणिला||६||
तैसी सद्गुरूकृपावोल|तेथे मुकेपणाचे बोल|
खुणें बुझतां सखोल| अर्थ लाभे||७||
तया लाभाचेनि गुणें|परी ब्रह्मांड ठेंगणें|
सद्गुरूकृपास्फुराणें|वाचा वदो लागे||८||
सहजस्थिती ते न मोडे|आणि जोडलें चि मागुते जोडे|
न रिघता ठाईं पवाडे|निशब्दी शब्दु||९||
तये विदेशीचें रत्न|न जोडे केलिया प्रेत्न|
ते श्रवणें जोडे यत्न|केला चि पाहिजे||१०||
जे पुरुष ना प्रकृती|जे मूर्ती ना अमूर्ती|
जेथें श्रुति स्मृति | निवांत जाल्या ||११||
दृश्यकुळातें पाळित|म्हणौनि नामे कुळदैवत|
दृश्य वेगळे सतंत |आपण असे||१२||
तो हा दाशरथी राम|सगुण निर्गुण पूर्णकाम|
जयाच्या स्वरूपासी नेम|न चले सर्वथा||१३||
जैसे कर्पुराचे भंबाळ|नेमून सांगणे चि बाष्कळ|
तैसी ज्ञातेपणाची चुळबुळ|आत्माराम वर्णितां||१४||
परंतु तयाचे कृपेस्तव|मीपणाचा पुसे ठाव|
तरी वदोनि वगत्रत्व वाव|सहज चि आहे||१५||
बोलत असतां चि न बोलणें|हे खूण जयासी बाणे|
ते चि श्रोते वक्ते शाहाणे| स्वहितविषईं ||१६||
आता वर्णीन रामराव|जो शंकराचा अंतर्भाव|
तया स्वरूपाकडे धाव|घातली मनें||१७||
रत्नखचित द्वय पादुका|जेथून खुटती सर्व आशंका|
जयापासून विवेका|पुढें रीघ नाहीं||१८||
पादुकांमध्ये विवेक बळ|करी असंभाव्य त़ुंबळ|
जैसे उष्णामध्यें जळ|हेलावो लागे||१९||
तैसें द्वैत आहे जंवरी|विवेक नाना युक्ती करी|
अपार तर्क नानापरी|आणून दावी||२०||
जैसें मीनाचें चाळकपण|जव ते जळ आहे संपूर्ण|
जळ सोडितां आपण |मृत्य पावे||२१||
तैसी द्वैतापैलीकडे| विवेकाची हाव मोडे|
मग मीनापरी मुरडे|अक्षोभ जळीं||२२||
पद प्रास जालियावरी|विवेकाची कैची उरी|
निर्बुजोनिया माघारी|वृत्ती मुरडे||२३||
म्हणौनि निजपदीं विवेकासी|मार्ग फुटेनां जावयासी|
मग पदपादुकासिधीसी|आनंद पावे||२४||
जेथें मीपण सांडिती|सज्जन पुढें पवाडती|
जेथें जाणीव सांडुनियां श्रुती|गोप्य जाल्या||२५||
जेथे अत्यंत साकडी|जेथें मन संगती सोडी|
तर्क जाणीव बापुडी|उभीच विरे ||२६||
वेळ दें जाणोनि मौन्य धरिलें|तें प्रतक्ष अनुभवा आले|
अनुभवासी अनुभविलें|अनुभवेविण||२७||
दुर्गम मार्ग परम कठीण|सहसा न कळे भोयाळेंविण|
स्वामीकृपेविरहित|कोण पावों शके||२८||
जेथे नांव रूप हें झडे|आनंद आनंदी बुडे|
जेथे विशेष फुंज मोडे|निजसुखाचा||२९||
जेथे विषयसुख आटे|आनंद प्रगटोनि तुटे|
जैसा कर्पूर दीपीं झगटे|उजळोनि मुरे||३०||
या पदां ऐलीकडिल गोष्टी|जेथे पडली विवेकदृष्टी|
विवेकबळें तर्क वेष्टी|सीमा पादुकाची||३१||
रामनिजपदीं दृष्टी पडतां|मग कैंचा उरेल वर्णिता|
जयास वर्णावें तत्वता|तो चि आपण||३२||
निवांत विश्रांतीचें स्थळ|उभाच विराला ब्रह्मगोळ|
निर्मळ स्वरूप निखळ|कोंदाटले सदोदित||३३||
आवघे तें चि तें उदंड|वाटे बुझाले ब्रह्मांड|
आधार तुटला निबीड|रामरूप प्रगटलें||३४||
वर्णितां रघुनाथचरण|अद्भूत गाजले निरूपण|
वाटे परंतु परम हीण|निजपदीं न साहे||३५||
तया पदापासूनि साकार|सृष्टी जाली चराचर|
तें चि ध्यान मनोहर|वर्णीन आतां||३६||
निजपद नाम ऐसें ठेविलें|तें चि साजिरीं दोनी पाउलें|
जेथें मुनिजन रंगले|अनुभव पाहातां||३७||
मोक्षध्वज ऊर्धरेखा|ते चि सायोज्यमुक्ती देखा|
वज्र अक्षै अंकुर सुखा| तो चि अंकुश शोभे|||३८||
निजसुखाची नव्हाळी|तें चि पदी पद्म झळाळी|
जेथे दिव्य चक्षु न्याहाळी|दीपोनि ठेले||३९||
ज्ञानसूर्याची बाळप्रभा|ते चि टांचाची दिव्य शोभा|
गुल्फ सुनिल तेणें नभा| निळिमा आली||४०||
पदीं पद चि मानुभाव|तया पदाचे पदपल्लव|
साजिरे शोभती लाघव|जेथे युक्तीचें राहिलें||४१||
सून्यत्व नखाग्रें फेडिलीं|सजीव सतेजें उरलीं|
पाहों जातां दिसे बिंबली|स्वरूपस्थिती||४२||
निजपदापासुनि उद्गारगंगा|निर्माण जाली भवतापभंगा|
श्रवणस्नाने उत्धरी जगा|सज्जनसंगे||४३||
विशाळवोघ प्रगटला|तिहीं लोकीं विस्तारला|
मुमुक्ष जनास उपेगा आला|ओंकार भगीरथ भाग्यें||४४||
तयें गंगेसी जे भावार्थी|मननयुक्त स्नानें करिती|
ते सायोज्यता पावती| निजध्यासेंकरूनी||४५||
तये गंगेतीरी स्वानंदे|मिळालीं ब्रह्मनिष्ठ ब्रह्मवृंदें|
स्नानें करिती अद्वैतबोधें|चुबकुलीया देती||४६||
अनंत जन्मांतरीचा मळ|क्रिया पालटे तात्काळ|
ऐसें पवित्र गंगाजळ|कर्णद्वारें सेविती||४७||
ज्यास प्रत्यहीं स्नान घडे|त्यास कैवल्यपद जोडे|
दिवसेंदिवस मूळ झडे|अभ्यांतरीचा||४८||
वासनावस्त्र मळीण जालें|प्रपंचसंगें स्नेह लागलें |
ते अखंड जरी धूत गेलें|तरी शुद्धता पावें||४९||
ब्रह्मनिष्ठांचीं शुद्ध वस्त्रें|प्रत्यही प्रक्षाळिती धोत्रें|
म्हणौनियां परम पवित्रें|सर्वकाळ असती||५०||